domingo, 27 de octubre de 2013

El pasado domingo: se bautizo mi nieta Nativitat,con nueve años de edad,lo cual fue una excusa para organizar una fiesta familiar.

                    



viernes, 20 de septiembre de 2013

FIN DE JORNADA





                               PUESTAS DE SOL DESDE MI TERRAZA








Fin de jornada, que invita al sosiego y reflexión,el anochecer de los días laboriosos, incluso para los jubilados como yo?

 

lunes, 2 de septiembre de 2013





 




RECUERDOS DE MADRUGADA

En avitaciones oscuras en casas humedas con savanas y mantas viejas y surcidas,los silencios de la noche se imponian,en el pueblo en el que nací.
Ya en la larga calle: se van hoyendo los ecos del sereno que despierta a los vecinos que premio una propina;toca a sus puertas: con el fin de que no se les haga tarde en su trabajo.

Los picaportes de las puertas,ya los conocia y savia a que casa tocava,gritando:¿LAS CUATRO Y MEDIA Y SERENO?,al rato se hohian los portazos de las grandes puertas de madera, de los vecinos que se hivan al trabajo. Las sirenas de las fabricas,abisando de la hora sonavan por doquier,y los cascos de las mulas ho caballos tirando de carros de los payeses madrugadores,para estar en la tierra , a primera hora del dia.

Cuando se terminavan los ruidos: me quedava dormido,asta que la madre nos despertava para hir a la escuela,hibamos a la comuna,que estava  fuera en el patio,sacavamos agua del pozo y nos labavamos la cara,y nos peinavamos en un espejo pegado en la pared

Saliamos de casa solos los niños;y nos hivamos rejuntando conforme pasavamos por las calles con otros niños:y asi en grupo llegamos a la escuela.

                                                                  Julio
                             

miércoles, 17 de julio de 2013


como algunos no me habéis visto; aquí os dejo una instantánea,del dia de la madre en casa de mi hijo

 
 
Y aquí estoy yo con tres años con dos de mis hermanos


Y aquí esta mi nieta con 16 años, dueña de la abitación de los abuelos,con sus clases de guitarra

         QUE TENGAIS FELICES VACACIONES, un abrazo para todos

viernes, 5 de julio de 2013

cluenda feste major



En Olesa se cambiaron los fuegos artificiales, de final de fiestas:por este sistema de participación,con la cual los ciudadanos nos identificamos mas,a la par nos cuesta mas barato ahí os dejo la traca final, muy buenas vacaciones

lunes, 24 de junio de 2013

FIESTA MAYOR




Estas son fotos del dia 22 9,30 de la noche




Estas otras el dia 23 a las nueve de la noche: creíamos que llovería en la verbena




Mi  hoguera  de San Juan; y el  aprovechamiento culinario



y por ultimo la coca de Sant Joan



Feliz dia de san juan


domingo, 9 de junio de 2013

Els Revassaires



Este lo hicimos para pasar el barranco




La fuente primera se encuantra al pasar el puente


Preparando el fuego,para las brasas




Nuestra estancia

El  fuego, la gran compañía del hombre


Y esto: es lo de toda la vida;(pasarlo bien)


Y como siempre : damos la  bienvenida esperando que se respete el lugar y l trabajo que nos cuesta mantenerlo.
Estos rincones: tenemos la suerte los que somos de pueblo; de tenerlos, nos dejamos hir y somos los mismos que cuando heramos niños. Nuestras vidas Han trascurrido por diversos caminos, unos médicos,otros de banca, otros peritos,peones, diversos oficios pero todos conocidos del mismo pueblo.

La vida nos ha cambiado en algunos aspectos: pero somos los mismos  todo somos  los mismos


                                       Julio



lunes, 27 de mayo de 2013




                    Una de patos







 

 




 

UNA DE PATOS

Estando yo en el huerto, escardando las plantas, (removiendo la tierra), y paso una familia de patos, (a poca altura) Cúa-Cúa, yo Cúa, ha eso que dan la vuelta, y se posan ha unos metros de donde estoy yo, con la intención de picotear, caracolees gusanitos y toda clase de bichitos que van saliendo.

La pata-Cúa-Cúa-Cúa: Yo Cúa-Cúa-cada-que?: la pata levantando el tono: CUA-CUA CUA, que no es ati, que les estoy enseñando ha mis hijos: yo Cúa-Cúa, bueno no te molestes, que mi intención no es molestarte.

Estuvieron paseandose, y al CÚA, levantaron el vuelo todos de golpe, cucuando entre ellos, y yo CÚA-Cúa, de nada. Aunque no se si me daban las gracias, Ho me criticaban diciendo: ¿que se ha creído este que es el dueño de todo?

Julio

sábado, 11 de mayo de 2013

espiritu de primavera

                  Para motivar esta entrada: he escogido esta sardana
que se llama: traduciendo:los pajaros juguetones,es una meloia alegre,referente al inicio del dia,y el festejo de las aves


http://youtu.be/OvYGMoskot0









 
 

ESPIRITU DE PRIMAVERA

Boy ha empezar este reato:como la jota que dice:UNA MAÑANA MUY TEMPRANITO,SALI AL HUERTO CON EL ATICO;Y CUANDO LA AURORA VENIA YO LA RECIBIA CANTANDO COMO UN PAJARICO.
Paso por el puente del rio,veo los pescadores que han madrugado mas que yo: quejandose de las especies foraneas:que se comen a las autoctonas.Ya se empieza a hoir la gran orquesta,que cuya melodia sonora,vendice las luces de nuevo dia del mes de mayo.
Explota y rebosa la simiente que germina por doquier,por el aliento del espiritu de la primavera,la nuez cubierta por el follage,germina a a sombra de sus mayores,lo que me permitirá transplantarla y sembrarla en otro lugar.
La pillé,Una culebra dirigiendose al cañar:se detuvo al verse descubierta:relantizando su marcha,temiendo un ataque; pues no era esta mi intencón,no soy su enemigo.Este monton de hierva seca la boy a sacar: CARAMA? UNA CRIA DE CULEBRA?bueno ya han criado:espero que den buena cuenta de los ratones y topos.
Boy a ponerle las cañas a las tomateras,y a recoger las ultimas havas,para arrancarlas: y preparar la tierra para sembrar las verengenas y los pimientos. Y asi pase una mañana de un dia a la mitad del mes de mayo,en medio del gran escenario de la primavera, con el fondo musical de variedad de especies de avesque hacen reflexionar:recogiendose uno en el interior de su espiritu.
JULIO
 
 

martes, 30 de abril de 2013

ANECDOTAS

                                                                       ANECDOTAS


                                        CURRANTES




Esto que piensas hacer, lo venden, y queda bien fino, y acabado: ya-ya-ya ¡ bueno a mí dejadme estar que me lo hago yo! y me lo haré ha la medida de este rincón.

El Cajón de los deseos, que no es otra cosa que la caja de herramientas, en donde boy metiendo lo que me puede hacer servir. Y dicho sea de paso me evita de ir ha la ferretería mas de una vez.

Que buscas papa dice mi hijo, pues ando buscando tornillos de esta medida, Huyyy en el taller me han hecho tirar unos cuantos, que ya eran viejos, Viejos: anda hijo mañana remueve el cubo y me los traes.

Estoy todo el DIA sacándole el polvo, ha la maquina de disco, ha la taladradora y al soldador: quieto Julio, no bayas deprisa, tranquilo tienes todo el tiempo ¿Uno que es un currante y cuanto pasa un rato, no se acuerda y se embala; Bueno tranquilo que ya te duele la espalda.

Ya esta bien: recojo las herramientas barro y dejo limpio el lugar me levanto los pantalones dignificando mi chistosa estampa. He recogido tanto polvo que cuando me quito los pantalones, en el aseo, casi se me quedan de pie-siempre es bueno, pillar un poco de mierda, con dignidad: siempre y cuando sea de duración limitada.

He pecado de idolatría, me he quitado años no quilos de mierda de encima, muda nueva, estoy hecho un dandi el culto al cuerpo me da satisfacciones aunque me duela la espalda: pues ya no me viene de nuevo: buenas noches ha todos, yo pienso dormir, sin ningún remordimiento

Julio

domingo, 21 de abril de 2013



Me he atrevido a hacer un poema que no tiene nada que ber con la leyenda de Sant Jordi,pues le falta la princesa, y la torre:en fin? la imaginacion es libre.





SANT JORDI

 

COM ELS CAMINS DEL AIGUA

MUNTAÑA AVALL VAN REJANT

I LA SANG D`UNA LLANÇADA

PER LA FERIDA VA VESANT

 

LA FERA AGONITZA EN MIG D`UN VASAL

LA SANG DEL DRAC BASSADA

LA TERRA SE LA VA EMPASSANT

I DE AQUELL LLOC AMB MÁGIA

UN ROSER VA BROTAR.

 

UM POM DE ROSES PORTAVA

EL CAVALLEER A LA MA

I PER ON PASAVA LAS DONAVA

PER ENSENYAR HA ESTIMAR.

 

NACIONS I CULTURES DIVERSAS

ENSENYAMENTS I ROSES REPARTÍ

I HA CAMBI D`AMOR I VELLAS PARAULES

DE CONAJEMENTS I SAVIESA ES VA FARCÍ

 

RESPECTE I ESTIMACIÓ

PER PERSONAS I CULTURES

PERQUE ES LO QUE VOL NOSTRE SENYOR

LA ROSA PER AMOR I ARMONIA

I EL LLIBRE PER FORMACIÓ

julio

 

HOS LO TRADUZCO EN CASTELLANO

 

COMO LOS CAMINOS DEL AGUA

MONTE ABAJO VA MANANDO

I LA SANGRE DE UNA LANZADA

POR LA ERIDA VA REVOZANDO

 

LA FIERA AGONIZA EN MEDIO DE UN CHARCO

LA SANGRE DEL DRAGON MANADA

LA TIERRA SE BA FILTRANDO

Y DE AQUEL LUGAR CON MAGIA

UN ROSAL BROTO

 

UN RAMO DE ROSAS LLEVABA

EL CABALLERO EN LA MANO

Y POR DONDE PASABA LAS DONABA

PARA ENSEÑAR A ESTIMAR

 

NACIONES Y CULTURAS DIVERSAS

ENSENÑANZAS Y ROSAS REPARTIO

Y A CAMVIO DE AMOR Y VELLAS PALABRAS

DE CONOCIMIENTOS Y SAVIDURIA SE RELLENO

 

RESPETO Y ESTIMACION

PARA PERSONAS Y CULTURAS

PORQUE ES LO QUE QUIERE NUESTRO SEÑOR

LA ROSA POR AMOR Y ARMONIA

Y EL LIBRO POR FORMACION

JULIO

 

 

 

 

 
                Feliz Sant Jordi

lunes, 8 de abril de 2013

HOMENAGE HA UNA VICTIMA








HOMENAGE A UNA VICTIMA



 

 

Quise compartir mi vida con ilusión y esperanza

Dejando atrás mi niñez, la pubertad y la añoranza

Ataviada con mi blanca pureza mis sueños y mi alma di

Y para sellar tales sentimientos mi cuerpo y mi amor le ofrecí

Un blanco velo cubría su alma y su ser

Y en los quehaceres diarios vi. mis alas de ángel caer

El blanco velo ennegreció transluciendo su interior

Y al descubrirlo me horrorizo pues con su mirada me oprimió

El respeto brillo por su ausencia,

Perdió la educación en su comportamiento

Dejando tras de si una evidencia

Brutalidad mal trato y dejamiento

Desesperada y enloquecida

Puertas llame y golpee

Y en mi angustia y dolor

Rastros de sangre deje

Las puertas que me abrieron

Alejaron de momento al maltratador

Pero con su orgullo herido

Acechaba como un cazador

Que desespero de vida por decir si quiero

No era esto lo que buscaba

Mientras lo iba maldiciendo

Demonios con hábito de monje

Que con sus mañas te hacen suya

Por fuera hechos de blancura

Y por dentro pudredura

Julio

viernes, 22 de marzo de 2013

                       `Làvi          El buelo
 

 

L`AVI

Amb el cistallet ha la ma.

pas lent y amb els peus arrossegant

l`avi retorna capa la llar

desprès de l`ultima jornada.

67 anys tenia

y al retiro li havien donat

ja era prou gran ,ja li tocava

i s`afanava cap a cassa prou cansat

Quans pensaments,quantes desventures

pesarien per la testa blanca del avi

llauradó,segador,pastor,pica pedrer,

manobre y per últim operari del tèxtil

Dugués dones se li ban mori ales seves mans

quatre filles amb elles va tenir

i la dona que tenia hiha sen vells.

amb la cunyada es va recollir

Sempre sarcan-se feina

sempre les mans ocupades

o lectures interminables

en els vells diaris que arribaven ha les seves mans

Dos germans i dues germanes

amb el pare i la mare

el pare ensenyava als nois,¿les noies no?

perquè per elles no era necessari,ni llegí,ni escriure

Passaven les llargues nits d`hivern

dintre del mas allunyat

feinegen y aprenent tot

lo que el pare els ensenya

¿Aquí devia d`estima al avi?

quan amb 101 anys

la valleja el va guanya

i en el llit boí estirat

abraçava i petonejava.

¡Potser ens ho feia sospita!

julio

 

 

 

EL ABUELO

Con el canastito en la mano

Paso lento y con los pies arrastrando

el abuelo vuelve al hogar,

Después de la última jornada.

67 años tenía

Y el retiro le habían dado

ya era mayor, ya le tocaba

se afanaba para llegar a casa,

pues andaba bastante cansado.

Cuantos pensamientos, cuantas desventuras

Pasarían por la tez blanca del abuelo

Labrador, segador, pastor, pica pedrero

mano de obra,y por ultimo, textil.

Dos mugeres,se le murieron en sus brazos

cuatro hijas con ellas tuvo,

y la mujer que tenía ya de mayor

con la cuñada se recogió.

Siempre buscando faena

siempre con sus manos ocupadas

o lecturas interminables

con viejos diarios que llegaban a sus manos.

Dos hermanos, y dos hermanas

con el padre y la madre

el padre enseñaba a los chicos ¿las chicas no?

ellas no necesitarían saber leer ni escribir

Pasaban las largas noches de invierno

dentro del más alejado

faenavan y aprendían todo

lo que el padre les enseña.

¿A quien debería de amar el abuelo?

cuando con sus 101 años

la vejez le venció,

y postrado en el lecho

Abrazaba y besuqueaba.

¡Quizás nos lo hacia sospechar!

Julio



 

viernes, 15 de marzo de 2013

LA MIERDA



                                                         LA MIERDA













EL FEMER





 



Tu que estàs amuntegat

fastigós i putrefacte

La teva flaire es infecta

I la teva visió es molesta

Quan incomprès ets benvolgut femér

Apilat ,despreciat i arraconat

La teva composició es fastigosa

I les teves entranyes corruptes.

Mes ai benvolgut femer

Quanta riquesa estalvies

Ets or quan t`escampen

I dones aliment als qui et deprecien

Julio

 

EL ESTRCOLERO

 

 

Tú que estás amontonado

Asqueroso y putrefacto

tu aroma es infecta

Y tu visión es molesta

Cuan incomprendido eres

Bien querido estercolero

Despreciado y arrinconado

Tu composición es asquerosa

Y tus entrañas corruptas.

Más hay mi querido estercolero

Cuanta riqueza guardas

Eres oro cuando te esparcen

Y das alimento a quienes te desprecian

Julio

                         

                                   

viernes, 8 de marzo de 2013











                                                                        
                              BLANCA NIEVES

 

 

La Blanca Nieves duerme en su lecho de rosas

el príncipe la contempla se acerca al rostro y la besa

su rostro empieza a reaccionar y abre los ojos lentamente

en etapas para acostumbrarse a la luz.

Se incorpora quedando sentada en el lecho, el príncipe quiere cogerla en brazos

su intención es montarla en el caballo: a lo que ella contesto; no ahora no llevo

mucho tiempo dormida y me estoy orinando, y se fue a mear.

El caballo le dio por defecar con tan mala fortuna que lo izo sobre el lecho de rosas

y como estas cosas se pegan el príncipe también le vinieron ganas,

pero el lo tuvo mas mal porque llevaba la armadura entera,

y no podía hacerlo asta que los criados no le quitaran la armadura.

Ya de camino al castillo la princesa le comento que habéis comido amado mió

oléis a ratas muertas, disculparme mi señora contesto el altivo príncipe,

esque me tenéis asfixiada contesto ella, y así llegaron al castillo.

MORALEJA DE SABIOS

Que las verdades de la existencia no te estropeen una vida de ensueño.

Julio

                                                             

lunes, 4 de marzo de 2013

cançó de matinada-joan manuel serrat-traducida al español




Ya hace mucho tiempo , pero espero que hos guste

miércoles, 27 de febrero de 2013

La Passió d'Olesa 1996 - Rècord mundial --- (Vídeo Agustí Boada)





Empieza ya la nueva temporada de la passiò de Olesa,y he pensado que os gustaria este video.Un brazo para todos

sábado, 23 de febrero de 2013

                                                        NEVADA






 
 
 
 
Esta mañana amaneció el parage en blanco,biendolo desde el balcon de mi casa
 
                                            

martes, 19 de febrero de 2013


                                       
            Espero arrancar,sino una carcajada,por lo menos una sonrrisa de mis amigos,
Un abrazo para todos






                                                                             
                                                          
UNA SORTIDE



 

DESPRÈS D`UNA NIT TRANQUI-LA

AMB LA CALMA REFLEXADA

DISPOSAR-ME A FER UNA PASSEJADA

DONS HI HA COMENÇO A SER GRAN

I ENS EM DE BELLUGAR,

SI NO VOLEM AGAFAR UNA BONA ENFERRITJADA

AMB L’ENTRA PA ALA MOTXILLA

I EL BASTONET A LA MA

A LA MUNTANYA AMB VAIG ENCAMINAR

AQUELL MATI ESTAVA ENTUSIASMAT

Y EL PROMIG VAIG MANTENIR

TAN A LA DRECERA COM AL BON CAMÍ

DESPRÈS DE DUES HORES

EL CIM VAIG TREPITJA

I AMB LA GANA QUE PORTAVA

AMB DISPOSAR A ESMORZAR

SOTA LA CREU, CARA AL SOL

I UN PAISATGE CONTEMPLANT

EL MEU CORT S`ANAVA ASSOSSEGANT

DESPRÈS D`AQUEST RELACZAMENT

M`ALSO SÚBITAMENT

PER DISPOSAR LA TORNADA

CAMINAVA ENTRE MIG DEL ALGINA

I MAL DE VENTRE AMB VA AGAFAR

BOSCANT A LES HORES UN LLOC ADIENT

MENTRE ESTAVA DEFECANT

LA MATA D`UNA FARIGOLA

M`ANAVA ACARICIANT

I AMB EL CUL BEN PERFUMAT

HO VAIG DEJAR AMUNTEGAT

AMB UN TOVALLÓ PER TAPA

A LA MUNTANYA NO S`A DE LLENÇA RES

TOT ENS LO EM D`EMPORTAR

PERÒ LA MERDA NO

DONS EL BOSC LA SAP CONFITA.

JULIO

Lo traduzco al castellano,para que todos lo entengais


                                                    UNA SALIDA

Despues,de una noche tranquila

con la calma reflejada,

me dispongo hacer una paseada

pues ya comienzo a ser mayor

y nos hemos de mober

si no queremos coger oxido

con el bocadillo a la mochila

y el baston en la mano

al monte me encamine

aquella mañana estava entusiasmado

y el promedio fui manteniendo

tanto en la vereda,como el buen cmino

despues de dos horas,la sima pise

y con el ambre que llevaba

me dispuse a desayunar

debajo de la cruz cara al sol

y con el paisage contemplando

mi corazón se hiva sosegando

despues de este relajamiento

me levanté subidamente

para disponer el regreso

caminava en medio del encinar

un mal de vientre:me encogió

buscando un lugar propicio



mientras estava defecando

la mata de un tomillo

me estava acariciando

y con el culo perfumado

lo deje amontonado

con servilleta de papel por tapa

y esque en e lmonte:

no se tira nada

todo nos lo devemos de llevar

pero la mierda no

pues el la sabe provechar



Julio

jueves, 14 de febrero de 2013

PASTORES










                                                 
                                                                     
 

EL CAYADO DEL PASTOR

Julio dale trabajo a este señor, ¡ me ordeno el jefe de personal! y cómo se llama usted ! Eusebio contesto

el hombre,y seguidamente puntualizó: discúlpeme usted pero es la primera vez que veo una fabrica por dentro,y estoy un poco aturdido y se me hace muy grande todo y muy complicado.

Pues que es lo que hacia antes ¡ PASTOR! me contesto;¿y eso que pasó? me quede sin ovejas, los dueños se las quitaron y yo me quede sin trabajo y me vine para Catalunya

a mis cincuenta y cinco años.

Mire usted Eusebio, no lo mire todo a la vez, concéntrese solo en lo que yo le mande,y si tiene dudas me las dice y poco a poco ira viendo la cosa por donde va he irá cogiendo confianza, muchas gracias se lo agradezco que me ayude contesto.

Baja estatura y delgado todo fibra acostumbrado al monte su rostro y su porte se reflejaba humildad y honestidad, llegaba al trabajo con su cayado dejándolo en el vestuario y al terminar salía con su callado era parte inseparable de el no se decir si el llevaba el cayado o el cayado lo llevaba a el.

Cuesta arriba por el camino hacia el monte lo veo a venir sus paseos y exploraciones para conocer el nuevo entorno en que se encontraba eran constantes .¡OYE JULIO!

gritando desde el camino me dijo,¿NO HAY UNA FUENTE POR AQUÍ?,NO EUSEVIO,TIENE MEDIA HORA DE CAMINO MAS Y CUANDO LLEGUE AL BOSQUE DE LOS ROBLES,AL LADO IZQUIERDO A LA ORILLA DEL CAMINO.

ENCONTRARA LA FUENTE., ESTE AÑO NO ME PARECE QUE HARÁS MUCHO ACEITE, NO LE CONTESTE el siguió su camino con la garrafa bacía en la espalda.

Y siempre con su cayado casi diarias eran sus viajes a la fuente y a sus entornos, respiraba, su cayado le hacia recordar lo que era y quizás soñaba al caminar que todavía era el guía de sus ovejas, y sus ovejas Iván con el.

Después de treinta años, ya no puede subir al monte, pero por la mañana temprano,por mas frío que haga Eusebio y su cayado callejean por las calles con el fin de no quedarse quieto.¿Y porque no? le gusta pensar que va con sus ovejas.

Julio


miércoles, 6 de febrero de 2013

 
EL FRAILE 3




ADIOS EL ABAD LE DICE


RECIO COMBATE EN LA VIDA


SE FUERTE QUE NO HAY ERIDA

QUE EL TIEMPO NO CICATRIZE,


LLORANDO LE BENDICE,


EL CORAZON LE SUGETA


Y CUANDO EL JOVEN LE OPJETA;


¿DÓNDE HALLAR LAS FUERZAS? ¿DÓNDE?


EN EL DOLOR; LE RESPONDE,


SER MARTIR…….SERAS ATLETA.


XIII


OS VAIS A ESCANDALIZAR,


EL FRAILE LLORANDO EXCLAMA


AUN ESTA VIVA LA LLAMA


NO LA HE DEJADO DE AMAR


PADRE LA QUIERO OLVIDAR,


ODIARLA…VANOS ANTOJOS,


SI ANTE DIOS REZO DE HINOJOS


Y ELLA SURJE ENTRE LOS DOS


ES CON ELLA Y NO CON DIOS


CON QUIEN SE ENFRENTAN MIS OJOS.


XIV


COMBATE ESE AMOR CON CALMA


EL ABAD CONTESTA AL TRISTE


YA QUE EL HÁBITO VESTISTE


PARA ARRANCARLO DEL ALMA


¡Y…! ¿DÓNDE ENCONTRAR LA CALMA?


CLAMA EL JOVEN, QUE PODER


EL AMOR PUEDE VENCER


SI SE PIERDE LA RAZÓN


Y HACEN TEMBLAR A SANSÓN,


LOS OJOS DE UNA MUJER.


xv


AL OIRTE ME CONTENGO


DICE EL ABAD–CALLA–CALLA,


QUE EN TUS PALABRAS ESTALLA


LA COLERA DEL INFIERNO—-


PARTE PUES Y QUE EL ETERNO


VENZA EN TU ALMA A SATANAS:


AL DESPEDIRSE AL COMPÁS


DIJERON CON AMARGURA.


EL ANCIANO—- QUE LOCURA,


EL JOVEN—NO AMARÉ JAMAS.


XVI


LANZANDO ALEGRE GAZNIDO


LA GALLARDA GAVIOTA


LA ESPUMA DEL AGUA AZOTA


VOLANDO EN BUSCA DEL NIDO


Y EL PESCADOR ATREVIDO


REMA ANSIOSO HACIA EL HOGAR


Y SE ESCUCHA EL RECHINAR


DE LOS HIERROS DE UNA NAVE,


QUE ZARPA Y VA COMO UN AVE,


INTERNÁNDOSE EN EL MAR.


XVII


ADIOS PATRIA—TE PERDÍ


LLORANDO EL FRAILE MURMURA


QUE VIDA TAN SINVENTURA


LA VIDA LEJOS DE TI—


¿O MUERTE? SEBATE EN MI


COMO EL SIMÚ EN LA PALMA


MAS–¿QUE DIGO? CALMA, CALMA

CORAZON TU LUCHA ES IMPIA


NO TE DEJO PATRIA MIA


TE LLEVO DENTRO DEL ALMA.


XVIII


HOGAR QUE ME DISTE ABRIGO


Y MADRE QUE ME DISTE EL SER


EN HORAS DE LUTO Y PLACER


OS LLEVO TODAS CON MIGO


Y COMO FIERO ENEMIGO


QUE LA VIDA ME ARREBATA


EL AMOR DE AQUELLA INGRATA,


QUE AUN ES VIDA DE MI VIDA


Y QUE ES FELIZ Y ME OLVIDA


Y SIN SABERLO ME MATA.


XIX


HASTA CUANDO MIALBEDRÍO


SERÁ PASIÓN TU AZOTE?


¿HASTA CUANDO EL SACERDOTE


SERA PURO YNO SERA IMPIO?


NOMAS TE OFREZCO DIOS MIO


QUE CON MI FIRME TESÓN


VENCERE EN MI CORAZON


TANTO Y TANTO LLORARÉ


QUE EN LAGRIMAS LA AOGARÉ


DENTRO DE MI CORAZÓN


XX


DIJO EL FRAILE CON VEHEMENCIA


EN TIERRA CAYO DE HINOJOS


Y SERIOS TRISTES LOS OJOS


PARA VER EN SU CONCIENCIA


LA PIADOSA PENITENCIA


MITIGÓ SU AMARGO DUELO


Y AUN FUE MAYOR SU CONSUELO


LA AMBICIONADA VISTA AL FIJAR


EN EL PROFUNDO DEL MAR,


Y EN EL INFINITO DEL CIELO.


XXI


DE LOS CAMPOS DE ESMERALDA


NO QUEDA YA NI EL RASTROJO


Y SECO EL PAMPANO ROJO


PIERDE LA VIDA SU GUIRNARLA,


CON SU AZ DE LEÑA A LA ESPALDA


VUELVE EL RUSTICO AL OGAR


Y HAY SOLO POR COSECHAR


LA ACEITUNA QUE NEGREA


Y QUE EL MIRLO, PICOTEA


SILBANDO EN EL OLIVAR.


XXII


TAN OSCURO COMO EL MIEDO


QUE EL AVE CANTOR SOTERRA


EN EL RINCÓN DE LA SIERRA


HAY UN PUEBLO EN EL OLVIDO


PARECE UN YERMO SU EGIDO


EN SU ASIENTO UN PEÑASCAL


Y BLANQUINADAS CON CAL


LAS CASAS DEL VECINDARIO


QUE CINCUNDAN EL CAMPANARIO


DE LA IGLESIA PARROQUIAL.


XXIII


EN ESTE TEMPLO CRISTIANO


TODOS CUMPLEN SUS DEVERES


Y A REQUIEBRAR LAS MUJERES


NO VA ANTE DIOS EL LIVIANO


EL CURIOSO VUSCA EN BANO


ESPLENDORES Y GRANDEZAS


SOLO INSPIRA SU POBREZA


RECOGIMIENTO Y TERNURA


Y SOLO EN SU NAVE OSCURA


EL PECADOR LLORA Y REZA.


XXIV


HAY PINTADO EN ARREBOL,


UN NIÑO DE DOIS EN CERA


QUE EL PUEBLO QUIERE Y VENERA


Y HALLA VELLO COMO UN SOL


TRES TRONCOS EN UN FACISTOL,


EN MEDIO FORMAN EL CORO,


NO HABIENDO ALLI MAS TESORO


QUE UNA VIRGEN DEL CARMELO


VESTIDA DE TERCIOPELO


CON LENTEJUELAS DE ORO.


XXV


LA IGLESIA CASI EN RUINAS


OSTENTA COMO PRIMORES


EN LOS ALTARES LAS FLORES


QUE LLEVAN LAS CAMPESINAS


Y CORONADO DE ESPINAS


LLENO DE SANGRE Y SUDOR


SE VE EN EL ALTAR MAYOR


DE UNA LAMPARA LA LUZ


AGOBIADO POR LA CRUZ


EL DIVINO REDENTOR.


XXVI


ES DE NOCHE; Y ANTE EL ALTAR,


Y CALZADA LA CAPUCHA


SE ALLA UN FRAILE A LA ESCUCHA


VAJO MUY VAJO REZAR


LA LUZ PROXIMA A ESPIRAR


A INTERVALOS REBERVEA


DE CRISTO LA FAZ SEBERA,


Y OTRO RUMOR NO SE NOTA


QUE EL HURACÁN QUE AZOTA


EMPUJANDO LA VIDRIERA.


XXVII


DE REPENTE AQUELLA CALMA


INTERRUMPE HONDO LAMENTO


QUE ARRANCA EL DOLOR VIOLENTO


DE LO PROFUNDO DEL ALMA.


¿DONDE ENCONTAR LA CALMA?


EXCLAMA EL FRAILE!HO DIOS MIO!


SI ES MI FUERZA EL DESVALIO


DE UNA MISTICA EMBRIAGUEZ


QUE PASA Y TORNA OTRA VEZ


COMO CAUCE POR EL RIO.


XXVIII


VUELVO DESPUES DE DIEZ AÑOS


YA TRANQUILO EL CORAZÓN


Y AHOGADA MI PASIÓN


EN UN MAR DE DESENGAÑOS


Y OTRA VEZ SUEÑOS EXTRAÑOS


OCUPAN MI FANTASIA;


EL AMOR QUE YO CREIA


YA MUERTO VUEVE A ESTALLAR


SOLAMENTE EN CONTEMPLAR


LA REJA EN QUE LA VEIA.


XXIX


ES SANTO ES SANTO;MURMURA


EL PUEBLO AL VERME PASAR,


QUERIÉNDOSE DISPUTAR


UN BESO EN MIS VESTIDURAS;


A MIS PIES CON SU ALMA PURA

VIENE A ARROJARSE EL CRISTIANO


CUANDO RUGE EL OCEANO


DE LA PASIÓN EN MI SENO


Y AY EN EL MUCHO MAS CIENO


QUE EN EL FONDO DE UN PANTANO.


XXX


INÚTIL ES QUE MINORE


LAS FUERZAS YA DESMAYADAS


Y QUE AYUNE, RECE, Y LLORE


EN VANO O DIOS QUE TE IMPLORE


EN LA TUMBA DE MI MADRE


Y QUE AMI CUERPO TALADRE


COMO EL CILICIO CRUEL…..


¡AUN NO HE OLVIDADO A LA INFIEL


QUE ME DEJÓ POR MI PADRE!


XXXI


EL VIENTO EN LAS REJAS ZUMBA


SE MUEVE LA LUZ DE REPENTE


Y EL FRAILE DA CON LA FRENTE


EN LA LOSA DE UNA TUMBA


CON SORDO RUMOR RETUMBA


EL GOLPE EN LA CRIPTA HUECA


Y MIENTRAS QUE ASI SE INSCESPA


EL TRISTE LLENO DE ESPANTO


CORRE LA SANGRE Y EL LLANTO


POR SU FAZ LIMPIA Y SECA.


XXXII

LA FIEBRE DEBORADOERA


IMBADE SU CUERPO YERTO,


EXÁMINE CASI MUERTO,


LE SORPRENDE ALLI LA AURARA;


POCO A POCO SE INCORPORA


AL VOLVER EN SU SENTIDO,


Y AL ARRASTRARSE ATURDIDO


BUSCANDO EL CONFESIONARIO,


LA ESQUILA DEL CAMPANARIO


ROMPE UN FUNEBRE TAÑIDO.


XXXIII


RECHINANDO LENTAMENTE,


SE ABRE DEL TEMPLO LA PUERTA


Y ENTRA EN LA NAVE DESIERTA


UNA HERMOSA PENITENTE


ESBELTA DE ALTIVA FRENTE


Y DE PALIDO COLOR;


EN DIOS FIJA CON AMOR


SUS NEGROS OJOS OCLADOS


DE ESTOS CIRCULOS MORADOS


QUE SOLO PINTA EL DOLOR.


XXXIV


OCULTA LA FILIGRES


SU FAZ BAJO EL MANTO,


VESA EL ABITO DEL SANTO


Y SE ARRODILLA A SUS PIES,


PADRE MURMURA DESPUÉS,


PECADORA CON TU MAS,


VENGO AQUI EN BUSCA DE PAZ;


SU VOZ EL MURMULLO


ES MAS DULCE QUE EL ORGULLO


DE LA PALOMA TORCAZ.


XXXV


AUN NO ERA, PADRE MUJER,


CUANDO A UN HOMBRE CONOCI,


Y AL CONOCERLE SENTI


MIS ALAS DE ANGEL CAER,


ERA CUANDO EMPIEZA A VER


LA MUJER POR OTRA PRISMA


Y SU ALMA EN SUEÑO SE ABISMA


SIN MOTIVO ESTA TRISTE


Y ASU MUÑECA NO VISTE


PARA VESTIRSE ASI MISMA.


XXXVI


MI PADRE COMO A UNA ESCLABA


EN UN CLAUSTRO ME ENCERRÓ


Y EN MATRIMONIO ME DIO


A UN HOMBRE A QUIEN YO NO AMABA


MI AMOR EN LA GUERRA ESTABA


EN AQUEL TERRIBLE INSTANTE


Y AHORA¿HO DIOS MIO? NO SE ESPANTE


PENSANDO EN LO QUE HE SUFRIDO


AL HALLAR QUE MI MARIDO…..


ERA EL PADRE DE MI AMANTE.


XXXVII


RESPONDIENDO A SU TERNURA


SE OYEUN QUEGIDO TAN HONDO


CUAL SI BRIBARA DEL FONDO


DE UNA HUECA SEPULTURA


VA A DECIR: CLARA¿ SOIS VOS?

MAS VIENE EL DEBER EN POZ


Y SE QUEBRANTA EL INFINITO


EL INFELIZ AHOGA EL GRITO


Y FIJA LA VISTA ENDIOS.


XXXVIII


ELLA SIGUE: AL HOMBRE AQUEL


NO HE VUELTO A VERLE JAMAS,


DE PENA MURIÓ QUIZAS


CREYENDO A SU AMADA INFIEL


E IMPURA SUEÑO CON EL,


AUNQUE EN NO SOÑAR ME EMPEÑO


VOS SANTO Y DE VOS TAN DUEÑO


DECID, COMÓ UNA PASIÓN


SE ARRANCA DEL CORAZÓN


Y SE DESTIERRA DEL SUEÑO.


XXXIX


SINTÍENDOSE EL FRAILE AOGAR


QUISO HUIR,LE FALTO BRIO


Y MURMURANDO¿DIOS MIO?


CAYÓ MUERTO AL PIE DEL ALTAR.


¿SOCORRO! EMPIEZA A GRITAR


LA PENITENTE ANGUSTIADA


MÁS FIJANDO LA MIRADA


EN EL SEMBLANTE DEL SANTO


¿ES EL! ¿ ES EL ! CON ESPANTO DIJO


Y HUYO HERRORIZADA.


XL


EN TANTO ESCARBADO EL SUELO


LA CASA DEL GALLO ATOLONDRA


SURGE DEL SURCO LA ALONDRA


CANTAN AL ELEVAR EL VUELO


EL OSCURO AZUL DEL CIELO


SE TORNA VIVA ARREBOL


MIRA A ORIENTE EL GIRASOL


SUENA LA ESQUILA EN EL MONTE


ENCENDIENDOSE EL HORIZONTE


Y SURGE RADIANTE EL SOL.

                           FRAI LUIS DE LEON

Datos personales

Seguidores

Archivo del blog